نذر، التزام به انجام يا ترك عملي به نحو خاص بخاطر خداست كه با صيغه خاصي منعقد مي شود، مثل «لله علي...» و انجام آنچه كه نذر شده واجب است و تخلف از آن گناه است و كفاره دارد. [1] علاقه مندان به اهل بيت و امام حسين «ع » گاهي انجام برخي از امور را نذر مي كردند تا ملزم شوند آن را ادا كنند، از قبيل: نذر زيارت امام حسين «ع »، عزاداري براي آن حضرت، برپايي مجالس و تعزيه و ذكر مصيبت، اهداي وسيله يا پولي براي حرم يا زوار، اطعام، شركت در دستجات زنجيرزني و عزاداري، ساختن تكيه يا حسينيه و... اينگونه نذرها بطور طبيعي تامين كننده بخشي از هزينه هاي احياي عاشورا و ترويج خط اهل بيت «ع » است و به كمكهاي مالي و جنسي يا انجام خدمات مربوط به سيد الشهدا «ع » جنبه معنوي و قداست مي بخشد و افراد با افتخار به چنين كارهايي اقدام مي كنند.در ميان مردم، سنتهايي همچون آش نذري، سفره نذري، گوسفند نذري، شله زرد، ترحلوا و... متداول است كه اغلب با نذر، بر خود واجب مي سازند و در كنار آن مرثيه خواني انجام مي گيرد و اين اطعامها به ياد اهل بيت است.