زمين گسترده و عرصه اي كه در آن، جنگ، كشتي، اسبدواني، چوگان بازي، ورزش و مسابقات انجام گيرد، ميدانگاه، معركه، فاصله ميان دو لشكر كه در آن جنگ كنند، مجموع لشكرگاه دو طرف و محل جنگ ايشان ». [1] در قديم، بيشتر عرصه كارزار را مي گفتند كه نيروهاي متخاصم رو در روي هم قرار مي گرفتند و به نبرد تن به تن، سپس حمله گسترده دست مي زدند.نيروهاي مستقر در ميدان را هم به جناح چپ و راست و قلب تقسيم كرده، به آرايش نيرو مي پرداختند، ميمنه، ميسره و قلب، نام اين نيروها بود.در عاشورا، ياران سيد الشهدا يكايك به ميدان نبرد مي رفتند، جنگيده، جان خود را فداي امام خويش مي كردند.خيمه گاه استقرار نيروها به اندازه اي از ميدان فاصله داشت كه تيرها به آن نرسد. از نظر فقهي كشته شدگان در ميدان و معركه جنگ هم شهيد محسوب مي شوند.