از كساني بود كه در مكه، پس از آگاهي از عزم سيد الشهدا «ع » بر حركت به سوي كوفه، نامه اي به امام نوشت و از او خواست كه فريب نامه هاي عراقيان را نخورد.خودش نيز بايزيد بيعت نكرده بود.امام پس از خواندن نامه اش، براي او دعاي خير كرد و عواطفش را ستود.وي مردي اهل فضل و ديانت بود و از رسول خدا «ص » روايت مي كرد.دو سال پس از هجرت به دنيا آمده بود تا زمان مرگ عثمان در مدينه بود.سپس ساكن مكه شد.در حادثه محاصره و سنگباران مكه، در سال 64 هجري در حال نماز در حجر اسماعيل كشته شد.هنگام مرگ، شصت و دو سال داشت. [1] .