اولين شهيد عاشورا كه در حمله نخست به شهادت رسيد.پير مردي بزرگوار از طايفه بني اسد و از چهره هاي درخشان كوفه و هواداران اهل بيت «ع » بود.از اصحاب پيامبر «ص » و مسلمانان با سابقه به شمار مي رفت و از آن حضرت روايت هم كرده است.پارسا، شجاع و سواركاري نامي بود و در فتوحات اسلامي شركت مي كرد و در همه جنگهاي امير المؤمنين «ع » حضور داشت.در كوفه براي حسين بن علي «ع » بيعت مي گرفت.

مسلم بن عقيل در برنامه كوتاه مدت نهضت، او را در راس عده اي از طايفه مذحج و اسد قرار داد. [1] در نهضت مسلم، نقش دريافت پول از هواداران و تهيه سلاح براي نهضت را برعهده داشت.جاسوس «ابن زياد»، به نام «معقل » از همين طريق به مخفيگاه مسلم پي برد.

در كربلا از ياران شجاع و فداكار امام بود.شب عاشورا كه امام از ياران خواست از تاريكي شب استفاده كرده، از صحنه خارج شوند، يكي از كساني بود كه برخاست و ضمن اعلام وفاداري و مقاومت تا شهادت، گفت: «و الله لو علمت اني اقتل ثم احيي ثم احرق ثم اذري يفعل بي ذلك سبعين مرة ما تركتك فكيف و انما هي قتلة واحدة ثم الكرامة الي الابد.» [2] به خدا قسم اگر هفتاد بار كشته شوم، سوزانده شوم و خاكسترم بر باد رود، هرگزتو را رها نخواهم كرد، تا چه رسد به اينكه اكنون يك بار كشته شدن است، سپس كرامت ابدي است.روز عاشورا، رجز مسلم بن عوسجه در مبارزه چنين بود:



ان تسئلوا عني فاني ذولبد

من فرع قوم في ذري بني اسد



فمن بغانا حايد عن الرشد

و كافر بدين جبار صمد [3] .



كه حاكي از بصيرت ديني و دشمن شناسي او و كافر دانستن جبهه مخالف است.سپاه دشمن چون در نبرد تن به تن ياراي جنگيدن با او را نداشتند، او را سنگباران كردند.چون مسلم به زمين افتاد، رمقي در تن داشت كه حسين بن علي «ع » و حبيب بن مظاهر خود را به او رساندند. امام او را دعا كرد و حبيب چون نزديك او آمد، مسلم او را توصيه نمود كه مبادا حسين «ع » را تنها گذارد. [4] .