شمس الشعرا، محتشم كاشاني، شاعر اوايل عهد صفوي كه بيشتر به سرودن مدايح و مراثي اهل بيت پيامبر مي پرداخت، وي در سال 996 هجري بدرود حيات گفت. [1] از آثار برجسته و معروف وي، تركيب بند پر سوز و محتواي اوست كه در ايام عزاداري سيد الشهدا «ع »، مساجد، تكايا و مجالس سوگواري را با كتيبه هايي كه اين اشعار، بر روي آنها نقش بسته است، سياهپوش مي كنند.شهرت محتشم، بيشتر به خاطر همين تركيب بنداو درباره حادثه عاشوراست كه در دوازده بند، سروده شده و بارها به صورتهاي مختلف چاپ شده است.ديگران هم به تبعيت از او، به سرودن تركيب بندهايي درباره حماسه كربلا پرداخته اند.بند اول از تركيب بند محتشم چنين است:



باز اين چه شورش است كه در خلق عالم است

باز اين چه نوحه و چه عزا و چه ماتم است



باز اين چه رستخيز عظيم است كز زمين

بي نفخ صور خاسته تا عرش اعظم است



اين صبح تيره باز دميد از كجا كزو

كار جهان و خلق جهان جمله درهم است



گويا طلوع مي كند از مغرب، آفتاب

كاشوب در تمامي ذرات عالم است



گر خوانمش قيامت دنيا بعيد نيست

اين رستخيز عام كه نامش محرم است



در بارگاه قدس كه جاي ملال نيست

سرهاي قدسيان همه بر زانوي غم است



جن و ملك بر آدميان نوحه مي كنند

گويا عزاي اشرف اولاد آدم است



خورشيد آسمان و زمين، نور مشرقين

پرورده كنار رسول خدا حسين [2] .