اي ابا عبدالله!هيچ روزي همچون روز تو (عاشورا) نيست.مضمون سخني از زين العابدين «ع » است.روزي امام سجاد «ع » به پسر عباس «ع » نگاه كرد و گريست.ياد از روز احد كرد كه حمزه در آن كشته شد، سپس ياد از موته كرد كه جعفر بن ابي طالب آنجا به شهادت رسيد. سپس فرمود: «لا يوم كيوم الحسين، ازدلف اليه ثلاثون الف رجل يزعمون انهم من هذه الامة كل يتقرب الي الله عز و جل بدمه و هو بالله يذكرهم فلا يتعظون حتي قتلوه بغيا و ظلما و عدوانا...»، [1] هيچ روزي چون روز حسين «ع » نيست، كه سي هزار نفربر ضد او گرد آمدند كه همه خود را از اين امت مي پنداشتند و همه با ريختن خون او به خدا تقرب مي جستند.او آنان را به ياد خدا مي انداخت، اما آنان پند نمي گرفتند، تا آنكه او را از روي ستم و تجاوز و دشمني كشتند.خداوند، «عباس » را رحمت كند كه ايثار كرد و امتحان داد و جان خويش را فداي برادرش كرد...» [2] امام حسن مجتبي و امير المؤمنين «ع » نيز خطاب به سيد الشهدا «ع » فرموده اند: «لا يوم كيومك يا ابا عبدالله » [3] گر چه همه شهادتها و مصيبتهاي اهل بيت پيامبر، سنگين و اندوهبار است، اما آنچه در كربلا گذشت، بالاترين داغ و سوگ بود و هيچ حادثه اي به دلخراشي عاشورا و هيچ امامي و شهيدي به مظلوميت ابا عبدالله «ع » و فرزندان او نيست.اين است كه از جمله فوق، بعنوان تسلاي خاطر داغديدگان هم استفاده مي شود و اين توصيه ائمه است كه هر گاه مصيبتي براي شما پيش آمد، از عاشورا و مصائب اهل بيت «ع » ياد كنيد، تا تحمل داغ بر شما آسان شود. مرثيه خوانان نيز، هر گاه از هر امامي روضه بخوانند، يا از هر مصيبت جانگدازي ياد كنند، در پايان با نقل جمله بالا، گريز به كربلا مي زنند، كه بالاترين سوگهاست و بحق، با توجه به مصائب اهل بيت در كربلا، هر غم و مصيبتي كوچك و قابل تحمل مي شود.