گريز زدن: گفتاري را منتهي به موضوع ديگر كردن، مطلبي را به مطلب ديگر پيوستن باتناسب، چنانكه روضه خوانان از حكايتي به واقعه كربلا يا يكي از شهدا روند. [1] .

واعظان و روضه خوانان، به تناسب بحث و گفتاري كه دارند، مرثيه خاصي از كربلا رامي خوانند يا به مصيبت خاصي از مصائب چهارده معصوم مي پردازند.مثلا اگر موضوع سخن درباره جوان يا كودك باشد، مصيبت علي اكبر يا علي اصغر را مي خوانند و از مراسم دفن با شكوه كسي، به بي غسل و بي كفن و دفن ماندن پيكر سيد الشهدا در كربلا منتقل مي شوند.اين انتقال از موضوع يا حادثه خاص به واقعه كربلا و امام حسين يا يكي ديگر از شهدا «گريز زدن » نام دارد.در حركتهاي حماسي و انقلابي نيز بصورتي ديگر گريز به صحراي كربلا زده مي شود و ياد آن حادثه، سرمايه الهام مي گردد. «بخاطر نشر شهادت و فلسفه شهيدان است كه شيعه، به بهانه مرگ برادر و عمو و دايي و پسر خاله و پسر عمه... ياران و خويشاوندان را گرد مي كرده و يكباره به كربلا گريز مي زده اند و از حسين و شهيدان شيعه مي گفته اند.» [2] .