هر روز عاشورا و هر سرزمين، كربلاست. «كل يوم عاشورا و كل ارض كربلا».اين جمله و شعار، نشان دهنده پيوستگي و تداوم خط درگيري حق و باطل در همه زمانها و مكانهاست.عاشورا و كربلا، يكي از بارزترين حلقه هاي اين زنجيره طولاني است.هميشه حق و باطل رو در روي همند و انسانهاي آزاده، وظيفه پاسداري از حق و پيكار با باطل رابر عهده دارند و بي تفاوت گذشتن از كنار صحنه حق و باطل، بي ديني است.امام خميني «قدس سره » بارها به اين نكته مهم توجه دادند، از جمله در ايام جنگ تحميلي: «امروز، روز عاشوراي حسيني است، امروز ايران كربلاست، حسينيان آماده باشيد.» [1] و درپيامي به مناسبت 17 شهريور فرمود: «عاشورا، قيام عدالتخواهان با عددي قليل و ايمان وعشقي بزرگ، در مقابل ستمگران كاخ نشين و مستكبران غارتگر بود و دستور آن بود كه اين برنامه، سرلوحه زندگي امت در هر روز و در هر سرزمين باشد.روزهايي كه بر ما گذشت، عاشوراي مكرر بود و ميدانها و خيابانها و كوي و برزنهايي كه خون فرزندان اسلام در آن ريخت، كربلاي مكرر.». «17 شهريور، مكرر عاشورا و ميدان شهدا مكرر كربلا و شهداي ما مكرر شهداي كربلا و مخالفان ما مكرر يزيد و وابستگان او هستند.» [2] .

نبرد عاشورا، گر چه از نظر زمان، كوتاهترين درگيري بود (نيم روز) ولي از نظر امتداد، طولاني ترين درگيري با ستم و باطل است و تا هر زمان كه هر آرزومندي آرزو كند كه كاش در كربلا بود و در ياري امام شهيدان، به فوز عظيم شهادت مي رسيد (يا ليتنا كنا معكم فافوز فوزا عظيما)، [3] جبهه كربلا گرم و درگيري عاشورا داير است.آنگونه كه حسين «ع »، وارث آدم و ابراهيم و نوح و موسي و عيسي و محمد «عليهم السلام » است، پيروان عاشورايي او نيز وارث خط سرخ جهاد و شهادت اند و پرچم كربلا را بر زمين نمي نهند، واين جوهر تشيع در بعد سياسي است.



شيعه بايد آبها را گل كند

خط سوم را به خون كامل كند



خط سوم خط سرخ اولياست

كربلا بارزترين منظور ماست



شيعه يعني تشنه ي جام بلا

شيعگي يعني قيام كربلا



شيعه يعني بازتاب آسمان

بر سر ني جلوه ي رنگين كمان



از لب ني بشنوم صوت تو را

صوت «اني لا اري الموت » تو را



شيعه يعني سالك پا در ركاب

تا كه خورشيد افكند از رخ نقاب



اين سخن كوتاه كردم و السلام

شيعه يعني تيغ بيرون از نيام [4] .



يكي از نويسندگان محقق مي نويسد: ما يقين داريم كه اگر حسين «ع » در زمان ما بود، از قدس، جنوب لبنان و بيشتر مناطق اسلامي كربلاي دومي مي ساخت و همان موضعي را مي گرفت كه در برابر معاويه و يزيد ايستاد و از همه مدعيان اسلام و تشيع و از آنان كه برقدس و جنوب لبنان مي گريند و در اعلاميه ها، سخنرانيها و صفحه مطبوعات بر سرفلسطين و لبنان معامله مي كنند و در خيابانها و مجامع، سلاح با خود حمل مي كنند، بيش ازتعدادي كه در كربلاي اول كنار آن حضرت ايستادند و ياريش كردند، او را ياري نمي كردند.» [5] .

اين ديدگاه، رد كننده نظريه اي است كه كربلا و قيام حسيني را تكليفي خاص امام مي داند كه نمي توان از آن تبعيت كرد.وقتي ابا عبدالله الحسين «ع » ضرورت قيام بر ضد سلطه ستمگري را كه حلال را حرام مي كند و عهد الهي را شكسته، بر خلاف سنت پيامبر عمل مي كند و تجاوزكارانه عمل مي نمايد، در خطبه خويش مي آورد و اين صفات را در سلطه يزيدي محقق مي داند، در پايان مي افزايد «فلكم في اسوة » [6] در كار من براي شماالگوي تبعيت است، اين مي رساند كه گستره زمين و زمان، كربلا و عاشوراست و هميشه و همه جا بايد با الهام از اين مكتب، بر ضد ستم قيام كرد و در راه آزادي و عزت، فداكاري نمود.

امام خميني «ره » فرموده است: «اين كلمه كل يوم عاشورا و كل ارض كربلا، يك كلمه بزرگي است... همه روز بايد ملت ما اين معني را داشته باشد كه امروز روز عاشورا است و ما بايد مقابل ظلم بايستيم و همين جا هم كربلاست و بايد نقش كربلا را ما پياده كنيم، انحصار به يك زمين ندارد.انحصار به يك افراد نمي شود.قضيه كربلا منحصر به يك جمعيت هفتاد و چند نفري و يك سرزمين كربلا نبوده، همه زمينها بايد اين نقش را ايفا كنند.» [7] .