حسين بن علي بيهقي، مشهور به واعظ و متخلص به كاشفي، از علماي معروف ايران كه در فن خطابه تسلط داشته و شعر هم مي سروده است.كتاب معروفش «روضة الشهدا» ست كه در تاريخ خاندان پيامبر و مراثي اهل بيت «ع » است [1] و مدتها مرثيه خوانان، از كتاب مقتل او مرثيه مي خواندند و به همين جهت به آنان روضه خوان گفته مي شد.به نوشته دهخدا: وي در زمان سلطان حسين بايقرا در هرات و نيشابور، مشغول وعظ و ارشاد بوده و با صوتي خوش و آهنگي دلكش آيات قرآنيه و احاديث نبويه را با عبارت و اشارات لايقه به عرصه بيان مي آورده... در هرات كه مردمانش از اهل سنت و جماعت بوده اند، به شيعيگري متهم و در سبزوار كه مركز تشيع بوده... به تسنن اشتهار داشته است.

مصنفاتش: آينه اسكندري، الاختيارات، اخلاق محسني، الاربعون حديثا، اسرار قاسمي، الواح القمر، انوار سهيلي، جامع الستين، جواهر الاسرار، روضة الشهدا، و كتابهاي ديگر [2] وي در سال 906 يا 910 در هرات درگذشت.