قيس بن مسهر هم گفته اند. از شهداي نهضت امام حسين «ع » كه پيش از عاشورا در كوفه به شهادت رسيد.قيس، از جوانمردان شجاع كوفه و از اشراف طايفه بني اسد و يكي از نامه رسانان مردم كوفه به امام حسين «ع » بود.همراه مسلم بن عقيل از مكه به كوفه آمد.پس از مدتي نامه مسلم را كه حاوي خبر بيعت كوفيان بود به مكه برد و به سيد الشهدا تسليم كرد.امام حسين «ع » در منزلگاه «بطن الرمه » (مكاني در منطقه حاجز) نامه اي خطاب به كوفيان نوشت كه در آن، خبر از حركت خويش به سوي كوفه بود.نامه را به قيس بن مسهر سپرد تا به كوفه برساند. قيس در منطقه قادسيه، توسط حصين بن نمير كه از سران سپاه كوفه بود دستگير شد. براي اينكه مضمون نامه و اسامي اشخاص به دست دشمن نيفتد، قيس بن مسهر نامه را از بين برد.او را نزد عبيد الله بن زياد بردند.تلاش والي كوفه براي دستيابي به نام كساني كه مخاطب نامه بودند بي نتيجه ماند. [1] ابن زياد از او خواست كه يا نام اشخاص را بگويد يا بر منبر رود و در حضور مردم حسين بن علي و امام حسن و علي بن ابي طالب را لعن كند و گرنه كشته خواهد شد.وي رفتن بر منبر را پذيرفت، اما وقتي شروع به سخن كرد، پس ازحمد و ثناي الهي، بر حسين بن علي و امام مجتبي و امير المؤمنين رحمت فرستاد و عبيد الله زياد و پدرش را لعنت كرد و مردم را به ياري سيد الشهدا فرا خواند.

وقتي خبر به ابن زياد دادند، دستور داد او را بالاي قصر برده از آنجا به زير افكندند و شهيد شد. [2] چون خبر شهادتش به امام حسين «ع » رسيد، بي اختيار گريست و اين آيه را خواند: «رجال صدقوا ما عاهدوا الله عليه فمنهم من قضي نحبه و منهم من ينتظر و ما بدلوا تبديلا». [3] (مرداني كه بر سر پيمان خويش با خدا، صادق بودند، برخي از آنان شهيد شدند و برخي ديگر انتظار مي كشند و پيمان را هيچ عوض و دگرگون نكردند.) قيس، دليرانه به استقبال شهادت رفت و تا پاي جان ايستاد و تزلزلي نيافت.