واقعه حره، قيام مردم مدينه بر ضد حكومت يزيد بود.پس از شهادت حسين بن علي «ع »، ظلم و فسق يزيد فراگيرتر و آشكارتر شد و مردم فساد دستگاه حاكم و ظلم عمال او را ديدند و در مدينه، آگاهان از اوضاع، مردم را به زشتكاريهاي حكام آگاه ساختند.والي مدينه در آن زمان، «عثمان بن محمد بن ابي سفيان » بود.اهل مدينه عليه او شوريدند و او و مروان و ديگر امويان را از مدينه بيرون كردند و با «عبدالله بن حنظله » بيعت كردند.خبر قيام مردم مدينه، با گزارش مروان به گوش يزيد رسيد.وي سپاهي انبوه را تحت فرمان «مسلم به عقبه » [1] به مدينه گسيل داشت. [2] مهاجمان در منطقه «حره واقم »

فرود آمده، به مدينه تاختند و سه روز به كشتار و غارت پرداخته و به نواميس مسلمانان تجاوز كردند.مردم به حرم پيامبر «ص » پناه بردند.لشكريان يزيد، حرمت حرم را نگه نداشتند و با اسبها به داخل حرم آمدند و مردم را قتل عام كردند.كشتگان اين واقعه هزاران نفر بودند.از جمله «عبدالله بن جعفر نيز در اين حادثه شهيد شد.واقعه حره در 28 ذيحجه سال 63 هجري اتفاق افتاد.يزيد، دو ماه نيم پس از اين حادثه مرد. [3] .

اين قيام كه به قيام حره، حره واقم، قيام اهل مدينه و... هم معروف است، از پيامدهاي حادثه عاشورا محسوب مي شود و افشاگريهاي اهل بيت و اقامه عزا در مدينه و انگيزشهاي زينب كبري، در بذر پاشي آن مؤثر بوده است. [4] .

«حره » به سرزمينهاي پر سنگلاخ كه پر از سنگهاي سياه و سوخته باشد گفته مي شد. درمناطقي از جمله اطراف مدينه از اين حره ها وجود داشت و براي هر كدام نام بخصوصي هم بود، به تناسب كساني كه در آن منطقه مي زيستند. [5] هم اكنون نيز در مدينه بزرگ، بقاياي اندكي از آنها به چشم مي خورد.