نام مرغ و پرنده اي است كه به فارسي سنگخوار گويند، شبيه فاخته و قمري.چشمش بسيار تيز بين است و از ارتفاع بسيار، وجود آب را تشخيص مي دهد و در شناخت آب و راهها مهارت دارد و پيش از طلوع آفتاب، به اندازه مسافت ده روز در پي آب خارج مي شود و بي آنكه مسير را در رفت و برگشت گم كند، به لانه برمي گردد. [1] صداي اوكاروانها را به وجود آب در يك محل آگاه مي كند و در آشنايي به راه و راهنمايي، به آن مثل زده مي شود: «هو اهدي من القطاء، هو اصدق من القطا» [2] سيد الشهدا «ع » روز عاشوراوقتي براي آخرين وداع با اهل بيت، نزد خيمه ها آمد و با آنان خداحافظي كرد، دخترش سكينه گفت: اي پدر، ما را به حرم جدمان باز گردان.حضرت با حسرت فرمود: افسوس!

اگر مرغ قطا را وامي گذاشتند، در آشيانه خويش مي آرميد «هيهات، لو ترك القطا لنام » [3] تشبيه خويش به آن مرغ، با توجه به ويژگيها و صفاتش جاي تامل است.يعني امام نيزتيز بين و بصير و راه شناس است، وجودش و صدا و كلامش ديگران را به آبشخور هدايت رهنمون مي سازد، هرگز گم نمي شود و بيراهه نمي رود و هادي ديگران است.اما افسوس كه نگذاشتند امام هدايت، در كانون ارشاد انديشه ها بماند و راهنمايي كند و اينگونه از آشيانه اصلي اش كه جوار حرم پيامبر است، آواره اش ساختند.