قتل صبر آن است كه انساني يا حيواني را بسته نگهدارند و بكشند.در حديث است كه پيامبر «ص » كسي را اينگونه نكشت و از اين گونه كشتن چهار پايان نهي شده است، يعني اينكه جانداري را زنده نگهدارند و آن قدر به او ضربه بزنند تا بميرد. [1] به شهدا و اسيراني كه كشته مي شوند نيز «مصبور» گفته مي شود.در مورد حيواناتي كه زجركش مي شوند نيز به كار مي رود. [2] از مظلوميت سيدالشهدا «ع » و قساوت كوفيان يكي هم آن بود كه حسين بن علي «ع » را در حالي كه هنوز رمق در بدن داشت، مورد ضربه هاي شمشير و نيزه قراردادند. امام سجاد «ع » بعنوان افشاگري از ستم يزيديان، در خطبه اي كه در كوفه در حال اسارت خواند و خود را به مردم فريب خورده و به خواب سياسي رفته معرفي كرد، ازجمله فرمود: «انا ابن من قتل صبرا و كفي بذلك فخرا» [3] من پسر كسي هستم كه به «قتل صبر» كشته شد و همين افتخار مرا بس! در مورد مسلم بن عقيل نيز در تاريخ آمده است كه ابن زياد او را به «قتل صبر» كشت. [4] .