نماينده اعزامي سيد الشهدا از مكه به كوفه براي بررسي اوضاع و بيعت گرفتن از مردم. مسلم بن عقيل، پسر عموي امام حسين «ع » و مورد وثوق وي بود.رشادت و جوانمردي او مشهور بود.در جنگ صفين، در جناح راست لشكر علي «ع » بود.امام حسين «ع » در پاسخ به دعوتنامه هاي مكرر شيعيان و سران كوفه، نامه اي خطاب به آنان نوشت و مسلم بن عقيل را بعنوان «برادر، پسر عمو و فرد مورد اطمينان خود» به آنان معرفي كرد.مسلم در نيمه شعبان از مكه به كوفه رفت، در كوفه به تلاش وسيعي براي دعوت مردم به بيعت با امام پرداخت.آن زمان والي كوفه نعمان بن بشير بود.حدود 18 هزار نفر با اوبه نفع امام بيعت كردند.در ايام فعاليت و قيام حماسي مسلم، والي كوفه عوض شد و ابن زياد به ولايت كوفه و مقابله با حركت مسلم منصوب گشت.جايگاه مسلم در كوفه پنهان بود.ابن زياد به كمك جاسوسان محل اختفاي او را پيدا كرد و به دستگيري ميزبانش كه «هاني » بود پرداخت.مسلم به عقيل مجبور شد قيام خويش را پيش از موعد علني كند. قصر ابن زياد به محاصره در آمد.

ابن زياد، سران شهر را گرد آورد و آنان را با تهديد و تطميع، مطيع خويش ساخت.با ايجاد جو رعب و وحشت و دستگيريها، بيم و هراس بر مردم سايه افكند و از دور مسلم پراكنده شدند. مسلم بن عقيل در كوفه، تنها و غريب و بي پناه ماند.شب به خانه طوعه رفت.جايگاه او براي ابن زياد معلوم شد.نيروهايي فرستاد، مسلم از خانه بيرون آمد و دركوچه ها و ميدان شهر، يك تنه با سربازان ابن زياد جنگيد تا آنكه گرفتار شد.او را به قصر ابن زياد بردند.پس از گفتگوهاي تندي كه رد و بدل شد، به دستور ابن زياد، او را بالاي قصر برده، سر از بدنش جدا كردند و پيكرش را به زير افكندند. [1] سر مسلم را همراه سرهاني نزد يزيد فرستادند.شهادت مسلم بن عقيل، روز هشتم ذيحجه سال 60 (روز عرفه) بود.قبر مسلم در كوفه است.و در سال 1282 قمري گنبدش كاشي و ضريحش از نقره شد و اطراف ضريح، مجلل و آينه كاري گشت.محدث قمي پس از ذكر اعمال مسجد جامع كوفه، نماز و زيارتنامه اي براي حضرت مسلم نقل كرده است.با اين شروع: «الحمد لله الملك الحق المبين...» [2] .