پس از شهادت حسين بن علي «ع »، سپاه عمر سعد به خيمه هاي اهل بيت حمله كردندو به غارت پرداختند.زنان و كودكان در صحرا پراكنده شدند، گريان و داغدار و صيحه زنان و استغاثه كنان.پس از آن خيمه ها را آتش زدند.مقنعه از سر زنان كشيدند، انگشتر از انگشتها بيرون آوردند و گوشواره از گوشها و خلخال از پاها. [1] حتي فاطمه دختر امام حسين «ع » نقل كرده كه به خيمه ما ريختند و من دختري كوچك بودم، با گريه خلخال ازپايم در مي آوردند. گفتم: اي دشمن خدا چرا گريه مي كني؟گفت: براي اينكه دختر پيامبررا غارت مي كنم.گفتم: غارت مكن.گفت: مي ترسم ديگري بيايد و اينها را درآورد! [2] .