از شهداي كربلاست.پدر او (قرظه) از اصحاب علي «ع » و از خزرجياني بود كه به كوفه آمد و آنجا ماندگار شد و در ركاب علي «ع » با دشمنانش جنگيد.عمرو، از كوفه آمد و در كربلا، روز ششم محرم به سيد الشهدا «ع » پيوست.امام در گفتگوهايش با عمر سعد، اورا براي مكالمه مي فرستاد و او جواب مي آورد، تا آنكه شمر از كوفه آمد و اين مذاكره قطع شد. [1] روز عاشورا جلوي امام حسين «ع » ايستاده بود و تيرهاي دشمن را با سينه و پيشاني خود به جان مي خريد و اينگونه از جان امام محافظت مي كرد.زخمهاي زيادي بر پيكرش نشست.به امام خطاب كرد كه: اي پسر پيامبر!آيا وفا كردم؟حضرت فرمود: آري!تو پيش از من به بهشت مي روي.از من به پيامبر سلام برسان و بگو كه من در پي تو مي آيم و... افتاد و شهيد شد. [2] نامش در زيارت ناحيه آمده است.برخي هم شهادتش را در عرصه ميدان و پس از رجز و رزم گفته اند.رجز او چنين بود:



قد علمت كتيبة الانصار

اني ساحمي حوزة الذمار



ضرب غلام غير نكس شاري

دون حسين مهجتي و داري [3] .