در ايامي كه سيد الشهدا «ع » در مكه بود، يزيد، «عمرو بن سعيد» را كه والي مدينه بود، همراه با سپاهي به مكه فرستاد و او را امير الحاج قرار داد و سرپرستي امر حج را در موسم به او سپرد و توصيه كرد كه هر جا به حسين «ع » دست يافت، او را ترور كند.امام حسين چون از ماجرا آگاه شد، براي اين كه حرمت خانه خدا با ريختن خونش زير پا گذاشته نشود و نقشه ترور ناكام بماند، به عمره اكتفا كرد و از مكه بيرون آمد. [1] وي از بدخواهان كين توز نسبت به اهل بيت بود.پس از بازگشت اهل بيت به مدينه، وقتي گريه ها و ناله هاي بازماندگان شهداي كربلا را در سوگ حسين «ع » و كشتگان خود شنيد، خنديد و از روي شماتت و زخم زبان گفت: اين شيون، مثل شيوه روز مرگ عثمان است! [2] .