پرنده معروف قوي پنجه و تيز پرواز و شكاري كه از نيروي بسيار برخوردار است. مجازا به اسبهاي تيز تك و چابك هم گفته شده كه در مسابقات و شكار، سريعا به هدف مي رسد. [1] در ادبيات مرثيه، اسبي كه علي اكبر «ع » بر آن مي نشست، «عقاب » خوانده شده است و گويند كه پيش از او، از آن حسين بن علي «ع » بود، چون ذو الجناح زير پاي آن حضرت قرار گرفت، عقاب را به علي اكبر داد و در عاشورا علي اكبر را بر آن نشاند:

«فوضع علي مفرقه مغفرا فولاديا و قلده سيفا مصريا و اركبه العقاب براقا ثانويا» [2] به نقلي در شب عاشورا نيز علي اكبر سوار بر آن شد و از فرات، آب به خيمه ها آورد. [3] نوشته اند: عقاب، اسبي بود كه سيف بن ذي يزن براي رسول خدا هديه فرستاد و آن هنگام، حضرت رسول «ص » پنجساله بود.عمر طولاني كرد و اين از خصايص پيامبر بود كه بر پشت هراسب پيري مي نشست، جوان مي شد.علي «ع » و امام مجتبي و سيد الشهدا هم بر آن اسب سوار شده بودند و ظهر عاشورا نيز شبه پيغمبر، علي اكبر بر آن نشست و به ميدان رفت. پس از مجروح شدن علي اكبر، اسب مي خواست او را به خيمه ها بياورد، ولي بسبب لشكر بسيار در ميدان، پيكر مجروح علي اكبر را به سمت سپاه كوفه برد، (فاحتمله الي العسكر) و اين بود كه علي اكبر را قطعه قطعه كردند. [4] .



چه اسبي به پرواز شاهين مرو

به رفتار كبك و به رقص تذرو



ركش گرم و مو نرم، ستخوان درشت

همايون برو يال و فرخنده پشت