عشق حسيني
عظيمترين سرمايه روحي شيعه كه پيوند دهنده آنان با اهل بيت پيامبر و عاملي بازدارنده از تباهي، بر انگيزاننده به فداكاري و جهاد و تصفيه كننده دل و جان است.درسايه همين عشق، ياد حسين و عاشورا زنده مانده و سوز آن، حمايت قلبي عاشق امام حسين «ع » را همواره به نفع حق و جبهه ايثار، نيرو بخشيده است.همين عشق، ياران او راروز عاشورا به استقبال شهادت فرستاد تا با مرگ در ركاب حسين «ع » حيات ابدي يافتند. عشق حسين «ع » را خداوند در دلها نهاده و شعله اي خاموش نشدني است.به فرموده امام صادق «ع »: «ان لقتل الحسين عليه السلام حرارة في قلوب المؤمنين لا يبرد ابدا». [1] محبت حسين بن علي «ع » نه تنها در دل زمينيان است، بلكه عرشيان نيز او را دوست مي دارند و به فرموده رسول خدا «ص »، او محبوبترين چهره زميني نزد آسمانيان است: «من احب ان ينظر الي احب اهل الارض الي اهل السماء فلينظر الي الحسين.» [2] .
اي كه آميخته مهرت با دل
كرده عشق تو مرا دريا دل
بذر عشقي كه به دل كاشته ام
جز هواي تو ندارد حاصل
از مي عشق تو، عاقل مجنون
و زخم مهر تو مجنون، عاقل
گر شود كار جهان زير و زبر
نشود عشق تو از دل زايل [3] .
پاورقي
[1] کامل الزيارات، ص 38.
[2] مناقب، ابن شهرآشوب، ج 4، ص 73.
[3] از مؤلف.