كودكي شيرخوار، فرزند سيد الشهدا «ع » كه روز عاشورا در آغوش پدر، با تير حرمله (يا عقبة بن بشر) به شهادت رسيد.مادرش رباب، دختر امرء القيس بود.وقتي امام، براي وداع آخر مقابل خيمه ها آمد، زينب، عبدالله را آورد.وي در آغوش حسين بن علي «ع » بود كه تيري بر گلوي او خورد و شهيدش كرد.امام، خون گلوي او را به آسمان پاشيد.آنگاه جسد آن كودك را كنار خيمه ها در گودالي كه حفر كرد، به خاك سپرد [1] .از اين كودك شير خوار شهيد، به نام عبدالله رضيع و علي اصغر هم ياد شده است.نام وي در زيارت ناحيه مقدسه نيز آمده است. [2] .