ظليمه، آنچه از انسان به ناحق و ظالمانه بگيرند، آنچه را كه نزد ظالم درخواست مي كني. [1] كلماتي حاكي از ظلم و ستمي كه بر امام حسين «ع » از سوي امت روا شد.اين تعبير، در زيارت ناحيه مقدسه آمده و اينكه ذو الجناح، اسب سيد الشهدا «ع » پس ازكشته شدن امام، همهمه كنان و اشكريزان و بي صاحب به سوي خيمه ها مي آمد، در حالي كه مي گفت: «الظليمة الظليمة لامة قتلت ابن بنت نبيها»، [2] داد از دست امتي كه پسر دختر پيامبر خود را كشته اند.