دختر سه چهار ساله ابا عبدالله الحسين «ع » كه در سفر كربلا همراه اسراي اهل بيت بوده و در شام، شبي پدر را به خواب ديد و پس از بيدار شدن بسيار گريست و بي تابي كرد و پدر را خواست.خبر به يزيد رسيد.به دستور او سر مطهر امام حسين «ع » را نزد او بردند و او از اين منظره بيشتر ناراحت و رنجور شد و همان روزها در خرابه شام (كه محل اقامت موقت اهل بيت بود) جان داد. [1] البته درباره اين دختر و شهادتش، ميان مورخين نظر واحدي وجود ندارد.

خردسالي اين دختر و عواطفي كه نام و يادش و كيفيت جان باختنش و مدفن او بر مي انگيزد شگفت است و شيعيان به او علاقه خاصي دارند.محل دفن او كنار يك بازارچه قديمي و با فاصله از مسجد اموي در دمشق قرار دارد و چندين بار تعمير شده است.آخرين تعمير و توسعه در سال 1364 شمسي از سوي ايران آغاز شد و پس از چند سال به پايان رسيد. [2] اينك حرمي بزرگ و باشكوه براي آن دختر خردسال بزرگوار وجود دارد كه زيارتگاه دوستداران اهل بيت است.



از بهر ياد بود از اين نهضت بزرگ

در شهر شام، دختركي را گذاشتيم



تا دودمان دشمن ظالم فنا شود

آنجا رقيه را به حراست گماشتيم