محمد و ابراهيم، دو فرزند مسلم بن عقيل بودند كه در حادثه كربلا اسير شدند.ابن زياد دستور داد آن دو را زنداني كردند.اين دو نوجوان نابالغ مدت يك سال در زندان بودند. سپس با كمك «مشكور»، پيرمرد زندانبان كه هوادار اهل بيت بود، شبانه از زندان گريختند.

شب به خانه زني پناه بردند كه شوهرش در سپاه ابن زياد بود.وقتي شوهرش «حارث »

فهميد، آن دو را كنار رود فرات برد و بي رحمانه سر از تنشان جدا كرد و پيكرشان را در فرات افكند و سرهاي آن دو را براي دريافت جايزه، نزد ابن زياد برد. [1] در كنار فرات در چهار فرسنگي كربلا شهري است به نام مسيب كه نزديك آن آرامگاه آبادي است كه گويندقبر محمد و ابراهيم، پسران مسلم بن عقيل داخل آن است. [2] .