از برجسته ترين شاعران شيعه كه در عراق مي زيست و مورد عنايت خاص ائمه، بخصوص امام صادق «ع » بود.در مدح اهل بيت و مرثيه سيد الشهدا «ع » و شهداي كربلا، آثار برجسته اي سروده است.نامش ابو هاشم، اسماعيل بن محمد الحميري بود.در سال 105 ه به دنيا آمد. خانواده اش از محبت اهل بيت دور بودند، اما خودش شيفته آل علي بودو هنر و زبانش را وقف آن دودمان پاك كرد.امام صادق «ع » به او فرمود: «سمتك امك سيدا، وفقت في ذلك و انت سيد الشعراء» [1] مادرت تو را «سيد» ناميد، در اين باره موفق شدي و تو سالار شاعراني.سيد حميري، علاوه بر چيرگي در شعر و ادب، در علوم قرآني، تفسير، حديث و كلام نيز چهره اي بارز بود و نامش در كنار نام عالمان بزرگ مطرح است. اما زبان شعري او در مدح دودمان پيامبر و هجو و رسوا كردن بني اميه، بسيار نافذ و بران بود. مجموعه شعر او نيز (ديوان السيد الحميري) چاپ شده است.

حضرت صادق «ع » در منزل خود او را نشاند و خانواده امام، پشت پرده نشستند.امام از او خواست در سوگ حسين «ع » شعر بخواند.او هم مرثيه اي خواند، با اين مطلع:



امرر علي جدث الحسين

فقل لاعظمه الزكيه



و امام صادق «ع » گريست و صداي ناله از خانه آن حضرت بلند شد، تا حدي كه به او گفتند: ديگر بس است.او نيز شعرش را متوقف كرد. [2] سرانجام، در رميله بغداد، در سال 173 ه وفات يافت. [3] يافت.