محلي كه يك يا چند ظرف بزرگ سنگي براي نوشيدن آب سرد، در ايام عزاداري سيد الشهدا «ع » در آن نهاده مي شد و سقاها، آماده آب دادن به عزاداران و هيئتهاي سينه زني بودند. معمولا در محوطه اي بود كه روي آن چادر مي زدند و اطرافش را با پارچه سياه و كتيبه هاي مخصوص و عكس و شمايل مي پوشاندند و در آنجا نگهبان و شبخواب مي گذاشتند.سنگاب، ظرف سنگي بزرگي بود كه مقدار زيادي آب مي گرفت و از يك پاره سنگ تراشيده مي شد و در مسجدها و تكايا براي آشاميدن يا وضو گرفتن مي گذاشتند. دهخدا مي نويسد: «ظرف بزرگ از سنگ تراشيده كه يك كر و بيشتر آب گيرد و در مساجد و امامزاده ها نهند.» [1] .