رهبر نهضت توابين در كوفه كه به خونخواهي سيد الشهدا «ع » قيام كرد و شهيد شد. سليمان بن صرد، از چهره هاي برجسته و سرشناس شيعه در كوفه و از بزرگان طايفه خودش به شمار مي رفت و قدر و منزلتي عظيم داشت.نامش در جاهليت، «يسار» بود.نام «سليمان » را پيامبر اسلام بر او نهاد.كنيه اش «ابو المطرف » بود.از اصحاب پيامبر محسوب مي شد و در جنگ صفين و معركه هاي ديگر نيز در ركاب امير المؤمنين «ع » بود.از اولين مسلماناني بود كه ساكن كوفه شد.وي از كساني بود كه پس از مرگ معاويه، به امام حسين «ع » نامه نوشت و از آن حضرت خواست كه به كوفه بيايد.در حركت مسلم بن عقيل، فعاليت داشت، اما ابن زياد او را در كوفه به زندان افكند.از اين رو توفيق شركت درحماسه عاشورا را نداشت.

پس از حادثه كربلا كه كوفيان از كوتاهي خود در ياري امام حسين «ع » پشيمان شده بودند، وي رهبري نهضت «توابين » را بر عهده گرفت و با هم پيمانان خود، در سال 65 هجري قيام كردند. شعار توابين، «يا لثارات الحسين » بود. [1] او را «امير التوابين » نيزمي گفتند.سرانجام، در درگيري با سپاه ابن زياد در «عين الورده »، همراه با جمعي از يارانش شهيد شد.بعضي نيز شهادتش را در درگيري با نيروهاي اعزامي از شام كه به حجاز آمده بودند دانسته اند.سليمان بن صرد، هنگام شهادت 93 سال داشت.پس از شهادت، سر او را نزد مروان حكم در شام بردند. [2] .