هيچ حادثه اي به جاودانگي و ماندگاري «كربلا» نمي رسد و در اين حد، در ذهنها و زندگيها زنده نيست و اينگونه فراگير زمانها و مكانها و انسانها نگشته است و موج آن مثل عاشورا هميشه متلاطم نمانده است.رمز آن در چند مساله نهفته است، از جمله:

1-خدايي بودن آن: حركت حسين «ع »، جهاد و شهادتش، انگيزه و محركش همه و همه براي خدا بود و هر چه كه «لله » باشد، رنگ جاودانه مي گيرد.نور خدا خاموشي ندارد و جهاد براي حق، همواره امتداد مي يابد.



پايان زندگاني هر كس به مرگ اوست

جز مرد حق كه مرگ وي، آغاز دفتر است



قيام براي خدا فراموش نمي شود و نورش خاموش نمي گردد، چونكه رنگش خدايي و نورش الهي است.



دشمنت كشت ولي نور تو خاموش نگشت

آري آن نور كه فاني نشود، نور خداست



2-افشاگريهاي اسراي اهل بيت: هر انقلابي، يك بازو مي خواهد و يك زبان، خون و پيام، عمل و تبليغات.خطابه هاي زينب و سجاد «عليهما السلام » و سخنان بازماندگان كربلا در دوران اسارت، نقش مهمي در افشاگري چهره دشمن و خنثي كردن تبليغات دروغين امويان و آگاهي مردم از ماهيت قيام و شخصيت سيد الشهدا و شهيدان عاشورا داشت و سبب شد امويان نتوانند پرده بر جنايات خويش بكشند و آن حادثه را از يادها ببرند.

3-احياگريهاي «ذكر»: در تعليمات ائمه، تاكيد فراوان شده كه براي امام حسين «ع » و شهداي كربلا گريه كنند، نوحه بخوانند، شعر بسرايند، عزاداري كنند.زيارت روند، برتربت امام حسين سجده كنند.اينها همه سبب شده كه مكتب عاشورا و حادثه كربلا و مظلوميت امام حسين «ع » و شهداي كربلا، بصورت زنده و جاويد و فراگير باقي بماند. نقش «ياد»، «بكاء»، «زيارت »، «شعر» و «مرثيه » در جاودانه ساختن عاشورا مهم است. [1] -4-كيفيت حادثه: نفس حوادث عاشورا و اوج فداكاريها و اخلاص ياران امام و اوج خشونت و بي رحمي سپاه كوفه نسبت به سيد الشهدا و غربت و مظلوميت و عطش در اوج خود، همه و همه اين حادثه بي نظير را ماندگار ساخته است.