خندق، گودالي است كه گرداگرد يك شهر يا منطقه مي كنند، با عمق و عرضي كه براي ديگران، چه سواره يا پياده غير قابل عبور باشد و در آن آب يا آتش مي افكنند، يا به همان صورت، خالي مي گذارند.بعنوان مانعي براي عبور دشمن به منطقه خودي و عامل طبيعي بازدارنده از حمله مخالف، محسوب مي شود.در حادثه عاشورا نيز بعنوان يك تاكتيك نظامي مورد اجرا قرار گرفت.سيد الشهدا «ع » چون نبرد عاشورا را قطعي و اجتناب ناپذيرديد، از اصحاب خود خواست كه پيرامون اردوگاه و خيمه ها خندقي بكنند و در آن آتش افروزند تا جبهه مقابله و جنگ با دشمن تنها از يك سو باشد و از پشت سر غافلگير نشوند. همه از هر طرف به كار پرداختند و با همكاري و هماهنگي خندقي كندند و در آن كانال، خار و هيزم ريخته و در آن آتش افروختند. [1] .