تيري زهرآگين كه بر قلب امام حسين «ع » نشست.در اين باره به اين نقل توجه كنيد: «پس از جنگهاي بسيار كه روز عاشورا امام حسين «ع » داشت، لختي براي استراحت ايستاد. ناتوان شده بود.سنگي از سوي دشمن آمد و بر پيشاني او خورد كه خون از آن جستن كرد.امام خواست كه با جامه، خون از چهره پاك كند كه تيري سه شعبه و مسموم بر سينه حضرت نشست «اتاه سهم محدد مسموم له ثلاث شعب ».حضرت تير را از پس سر بيرون آورد و خون از جاي آن فوران زد.خونها را به آسمان پاشيد و بر چهره ماليد تارسول خدا را با چهره اي خون آلود ديدار كند.» [1] .

در واقع، تيري كه روز عاشورا بر سينه امام نشست، روز «سقيفه » بر كمان نهاده و رها شد و بسي قلبها را خون كرد و در كربلا نيز خون سيد الشهدا «ع » را بر خاك ريخت.اگر آن بناي انحراف نخستين نبود، نيم قرن پس از وفات پيامبر، قلب فرزند پيامبر از سوي امت او هدف قرار نمي گرفت.