تل، به معناي تپه، توده خاك و ريگ است، پشته برآمده از زمين، سرزمين كربلا، ناهموار و داراي تل و تپه بود.در حادثه كربلا، تل و تپه اي مشرف بر شهادتگاه شهداي كربلا بود و حضرت زينب «ع » بالاي آن مي آمد تا وضع برادرش امام حسين «ع » را درميدان نبرد، بررسي كند و جوياي حال او شود.در حال حاضر، بنايي به همين نام در سمت غرب صحن سيد الشهدا طرف درب «زينبيه » وجود دارد.تجديد بناي تل زينبيه در اين اواخر، در سال 1398 قمري بوده است. [1] قبلا اتاقي كوچك بود كه در بازسازي اخير، به صورت مجلل و مرتفع تر از سطح خيابان، به اندازه يك مسجد كوچك است.