اين كه آيا امام حسين «ع » مي دانست در كربلا شهيد خواهد شد، يا آنكه غافلگير شد و در محاصره قرار گرفت، ميان نويسندگان بحث است.اما آنچه از روايات و اصول اعتقادي شيعه برمي آيد، آن حضرت خبر داشت و آگاهانه شهادت را برگزيده بود.نه تنها در آغازحركت از مدينه و شب وداع با حرم پيامبر، يا آغاز حركت از مكه به سوي سرزمين عراق، بلكه از سالها پيش خبر داشت و شهادت، عهدي از سوي خدا و رسول با او بود.از بدو تولد آن حضرت، موضوع شهادتش در عاشورا مطرح بوده است، حتي در زمان انبياي پيشين نيز روشن بوده كه حسين، فرزند پيامبر خاتم در كربلا شهيد خواهد شد.در اين باره احاديث فراوان است و خبر دادن به پيامبراني چون آدم، نوح، ابراهيم، زكريا، اسماعيل، موسي، عيسي و... در منابع حديثي مفصل آمده است كه در اين مختصر نمي گنجد. [1] علي «ع » همراه تني چند از سرزمين كربلا عبور مي كرد كه چشمانش پر از اشك شد و فرمود: «هذا مناخ ركابهم و هذا ملقي رحالهم و ههنا تهراق دمائهم...» [2] اينحا محل فرود آمدن مركب آنان است و اينجا خونشان ريخته مي شود. جبرئيل هم به پيامبر خبر داده بود كه «ان امتك تقتل الحسين من بعدك...» [3] امت تو پس از تو حسين را مي كشد.



با حديثي كه ملائك ز ازل آوردند

سخن از قصه عشق تو ز لولاك گذشت



حتي در كتب آسماني پيشين نيز اشاراتي آمده و بصورت خارق العاده در كنيسه ها و معابد يهود و نصاري اشعاري پيرامون اين حادثه با دست غيبي نگاشته شده است.از جمله بر ديوار كليساي نصاري كه سر مطهر امام حسين «ع » را به آنجا برده بودند، نوشته بود:



اترجو امة قتلت حسينا

شفاعة جده يوم الحساب [4] .



آيا امتي كه حسين را كشته است، در روز قيامت اميد شفاعت جدش را دارد؟