نوحه خواني بر اساس پرده اي كه به ديوار نصب مي كنند و روي آن تصاويري از چهره هاي خوب و بد در تاريخ اسلام، بويژه حوادث مربوط به عاشوراست و نوحه خوان، طبق صحنه هاي تصوير، اشعار و مراثي را مي خواند و مردم كه اغلب پاي ديوارها در كوچه ها و ميادين يا تكيه ها پاي صحبت و نوحه اش مي نشينند، دور او جمع مي شوند و مي گريند و به پرده خوان، طبق نذر و نياز خويش، كمك مالي مي كنند.پرده خواني، يكي از هنرهاي نمايشي و شرح حال و سيره اولياء دين است كه بر اساس تصاوير منقوش بر پرده هاي بزرگ، اجرا مي گردد.پرده خوان دهاني گرم و صوتي دلنشين دارد و همراه با خواندن، اشاره به تصاوير مي كند.

شمايل نگاري و صورتگري مذهبي، خود را در پرده ها نشان مي دهد.نوعي از نقاشي مذهبي در اين پرده ها تجلي مي يابد. «بر مبناي حوادث تاريخ اسلام، بويژه وقايع كربلا، نقاشيهاي در هم و برهمي روي پرده كشيده مي شود كه عنوان «پرده نگاري » دارد.

نگارگران پرده هاي مذهبي، عموما با الهام از مقتلها، به تصوير صحنه ها مي پرداختند. نقالاني هم با نصب آنها بر روي ديوار و در حضور مردم، با دهاني گرم به تعزيه خواني وپرده خواني بر اساس حوادث به تصوير كشيده شده مي پرداختند.محتواي اين پرده ها اعم از دنيا و آخرت و بهشت و جهنم و صالحان و شروران و حسينيان و يزيديان بود.در اين پرده ها، شمايل حضرت عباس با دستاني از بدن جدا، طفلان مسلم، خيمه هاي سوزان، قيام مختار، مجلس جن و انس، معراج پيامبر به همراه براق، كوثر، ضامن آهو و... كشيده مي شد و نقالان پرده خوان با نثر و شعر، حوادث مربوط به آنها را با صدا بازگو مي كردند و از حاضران اشك مي گرفتند.» [1] .