از شهداي كربلاست.از اصحاب وفادار امام حسين «ع » و از انسانهاي شايسته و پرهيزگار كه زاهد، قاري قرآن و معلم قرآن و از شجاعان بزرگوار كوفه، از قبيله «همدان » بود.برير از تابعين به شمار مي رفت و به عنوان «سيد القراء» شناخته مي شد.اهل عبادت وقرائت قرآن بود كه در مسجد جامع كوفه به قرائت مي پرداخت و در ميان قبيله همدان ارزش و منزلتي داشت.در كوفه مشهور و مورد احترام بود.كوشش بسياري داشت كه عمر سعد را از دوستي و همدلي با حكومت اموي باز دارد كه موفق نشد. [1] وي در سال 60هجري از كوفه به مكه رفت و به امام حسين «ع » پيوست و همراه او به كوفه آمد.روز تاسوعا از خوشحالي اينكه به شهادت خواهد رسيد، با عبد الرحمن بن عبد ربه شوخي مي كرد.شب عاشورا نيز از كساني بود كه برخاست و در حمايت و جانبازي براي امام، سخناني ايراد كرد. [2] .

در كربلا چندين بار خطاب به دشمن سخنرانيها كرد.كلمات وفاداري او نسبت به سيد الشهدا معروف است.روز عاشورا، به ميدان رفت و خطاب به سپاه عمر سعد خطابه اي ايراد كرد و به نكوهش آنان پرداخت.برير، پس از حر به ميدان رفت و جنگيد تا شهيد شد. [3] در حمله هاي برق آسايش اينگونه رجز مي خواند:



انا برير و ابي خضير

و كل خير فله برير