مقصود از «هدف » امام حسين «ع » در حادثه كربلا، چيزي است كه آن حضرت براي دست يافتن به آنها يا تحقق آنها هر چند در زمانهاي بعد، دست به آن قيام زد و در اين راه، شهيد شد. فهرستي از اين اهداف مقدس به اين صورت است:

1- زنده كردن اسلام

2- آگاه ساختن مسلمانان و افشاي ماهيت واقعي امويان

3- احياي سنت نبوي و سيره علوي

4- اصلاح جامعه و به حركت در آوردن امت

5- از بين بردن سلطه استبدادي بني اميه بر جهان اسلام

6- آزاد سازي اراده ملت از محكوميت سلطه و زور

7- حاكم ساختن حق و نيرو بخشيدن به حق پرستان

8- تامين قسط و عدل اجتماعي و اجراي قانون شرع

9- از بين بردن بدعتها و كجرويها

10- تاسيس يك مكتب عالي تربيتي و شخصيت بخشيدن به جامعه

اين هدفها، هم در انديشه و عمل سيد الشهدا، جلوه گر بود، هم در ياران و سربازانش. از جمله سخنان امام حسين «ع » كه گوياي اهداف اوست، عبارت است از:

«... انما خرجت لطلب الاصلاح في امة جدي، اريد ان آمر بالمعروف و انهي عن المنكرو اسير لبسيرة جدي و ابي علي بن ابي طالب ». [1] (اصلاح در امت پيامبر، امر به معروف و نهي از منكر و عمل به سيره پيامبر و علي)

و در نامه خود به بزرگان بصره نوشت: «... انا ادعوكم الي كتاب الله و سنة نبيه، فان السنة قد اميتت و البدعة قد احييت فان تسمعوا قولي اهدكم سبيل الرشاد». [2] (دعوت به كتاب خدا و سنت پيامبر)

و در نامه اي كه همراه مسلم بن عقيل به كوفيان نوشت، رسالت امامت را اينگونه ترسيم فرمود: «... فلعمري ما الامام الا العامل بالكتاب و الاخذ بالقسط و الدائن بالحق و الحابس نفسه علي ذات الله، و السلام ». [3] (رسالت عمل به قرآن و اجراي عدالت و حق)

و در كربلا به ياران خويش فرمود: «الا ترون الي الحق لا يعمل به والي الباطل لا يتناهي عنه، ليرغب المؤمن في لقاء الله، فاني لا اري الموت الا سعادة و الحياة مع الظالمين الابرما». [4] (ضرورت قيام شهادت طلبانه در روزگار غربت حق و رواج باطل)



از حسين اكتفا به نام حسين

نبود در خور مقام حسين



بلكه يابد كه خلق دريابند

علت اصلي قيام حسين



كشته شد زير بار ظلم نرفت

به به از قدرت تمام حسين



بهر احياي دين شهادت يافت

زنده شد نام دين زنام حسين [5] .