از جمله كساني بود كه پس از تصميم امام حسين «ع » براي رفتن به كوفه، تلاش مي كرد آن حضرت را از اين سفر بازدارد و بي وفايي كوفيان را يادآوري مي كرد و چون كلماتش در اراده امام تاثير نگذاشت، بشدت متاثر شد. [1] از كساني بود كه از شهادت سيد الشهدا پيشاپيش خبر داشت و روز عاشورا در مدينه بود و با ديدن خواب و تبديل مشكي كه داشت به خون، از كشته شدن حسين با خبر شد [2] .

ابن عباس، پسر عموي امير المؤمنين و پيامبر اكرم «ص » بود و از چهره هاي بارز مفسران اسلام محسوب مي شد كه تفسير را از حضرت علي «ع » آموخته بود.مجالس ابن عباس، آميخته به بحثهاي قرآني بود.وي از بزرگان اسلام بود، اما نسبت به مواضع سياسي او درباره عثمان و امويان و مسائل حكومت و خلافت، نظرهاي متناقضي ابراز شده است.به لحاظ علمي، به او «حبرامت » مي گفتند.در جنگهاي علي «ع » در ركاب او بود، اما برخي آشفتگيها درعملكرد او ديده مي شود.وي در اواخر عمر نابينا شده بود.در سال 68 هجري، در فتنه پسر زبير، در طائف درگذشت، در حالي كه هفتاد سال عمر داشت.محمد حنفيه بر او نماز گزارد. [3] .