طايفه اي از قريش، كه نسب آنان به امية بن خلف از فرزندان «عبد شمس » مي رسد.اميه از دشمنان سرسخت پيامبر اسلام «ص » بود و فرزندان او و كلا بني اميه همواره با بني هاشم مخالف و كينه توز بودند. [1] با پيامبر به نحوي، با علي «ع » به نحو ديگر و با امام حسن و امام حسين «عليهما السلام » و ساير ائمه به گونه ديگري خصومت مي ورزيدند. رسول خدا «ص » آنان را لعنت كرد.در قرآن، «شجره ملعونه » (سوره اسراء آيه 60) به بني اميه تفسير شده است. [2] اين دودمان، با عترت پيامبر و آل علي دشمني شديد داشتند و بزرگاني از آنان درجنگهاي صدر اسلام به تيغ مسلمانان كشته شده بودند.يزيد و معاويه از نسل اينان بودند كه آن دشمنيها را با علي و آل علي نشان دادند. «اينان از زمان معاويه در سال 41 هجري به حكومت رسيدند و تا سال 132 هجري حكومت داشتند و مركز حكومتشان در شام بود.

به تبع حكومتهاي روم و فارس، بساط و تشريفات و تجملات و عيش و نوشهايي راه انداخته بودند.بعضي از خلفاي بني اميه عبارت بودند از: معاويه، يزيد، مروان، عبد الملك، وليد، سليمان، عمر بن عبد العزيز، هشام و... كه با مروان حمار، اين سلسله منقرض شد، در جريان قيام ابو مسلم خراساني.» [3] مدت حكومتشان هزار ماه [4] بود، از زمان امام حسن مجتبي «ع » تا زمان روي كار آمدن سفاح، يعني 90 سال و 11 ماه و 13 روز دقيقا طول كشيد.بعضي آيه «ليلة القدر خير من الف شهر» را بر هزار ماه حكومت آنان تاويل كرده اند. [5] ابو سفيان، در اولين روز به خلافت رسيدن عثمان به او توصيه كرد كه: پس از قبيله تيم وعدي (كه ابو بكر و عمر از آن بودند) اينك حكومت به دست تو افتاده است، آن را همچون توپي در ميان بني اميه دست به دست بگردان.اين سلطنت است نه چيز ديگر، من به بهشت و جهنمي باور ندارم. [6] .

امويان سنت رسول خدا را تغيير دادند.خود پيامبر پيشگويي كرده بود كه چنين خواهد شد: «ان اول من يبدل سنتي رجل من بني امية » اين شعر نيز كه بي اعتقادي امويان را به خدا و قيامت و وحي مي رساند، از زبان يزيد نقل شده است كه:



لعبت هاشم بالملك فلا

خبر جاء و لا وحي نزل [7] .



در زيارت عاشورا، از آل ابو سفيان، آل زياد، آل مروان و بني اميه نام برده شده و مورد لعنت قرار گرفته اند.امام حسين «ع » نيز در پاسخ سخن مصرانه مروان كه مي خواست امام با يزيد بيعت كند، فرمود: از جدم شنيدم كه مي فرمود خلافت بر آل ابو سفيان حرام است «الخلافة محرمة علي آل ابي سفيان ».