از جنايتهاي سپاه عمر سعد، آتش زدن خيمه هاي امام حسين «ع » و اهل بيت او در روزعاشورا بود.پس از آنكه امام به شهادت رسيد، كوفيان به غارت خيمه ها پرداختند، زنها رااز خيمه ها بيرون آوردند، سپس خيمه ها را به آتش كشيدند.اهل حرم، گريان و پابرهنه دردشت پراكنده شدند و به اسارت در آمدند. [1] امام سجاد «ع » در ترسيم آن صحنه فرموده است: به خدا قسم هر گاه به عمه ها و خواهرانم نگاه مي كنم، اشك در چشمانم مي دود و به ياد فرار آنها در روز عاشورا از خيمه اي به خيمه ديگر و از پناهگاهي به پناهگاه ديگرمي افتم، كه آن گروه فرياد مي زدند: خانه ظالمان را بسوزانيد! [2] اين آتش، امتداد همان آتش زدني بود كه پس از رحلت پيامبر، در خانه زهرا «ع » با آن سوخت و آتش كينه هايي بود كه از بني هاشم و اهل بيت در سينه ها داشتند.به ياد اين حادثه، در مراسم عاشورا در برخي مناطق رسم است كه خيمه هايي به نشان خيام اهل بيت بر پا مي كنند، ظهر عاشورا به آتش مي كشند، تا احياگر ياد آن ستمي باشد كه روز عاشورا بر خاندان رسالت رفت.



آتش به آشيانه مرغي نمي زنند

گيرم كه خيمه، خيمه آل عبا نبود