«عاشورا» در متن زندگي شيعه و در عمق باورهاي پاك او جريان داشته و «نهضت كربلا»، در طول چهارده قرن، با كوثري زلال و عميق، سيراب كننده جانها بوده است.

هم اكنون نيزعاشورا، كانوني است كه ميليونها دايره ريز و درشت از ارزشها، احساسها، عاطفه ها، خردها و اراده ها بر گرد آن مي چرخد و پرگاري است كه عشق را ترسيم مي كند.

بي شك، محتواي آن حماسه عظيم و انگيزه ها و اهداف و درسهايش يك «فرهنگ » غني و ناب و الهام بخش را تشكيل مي دهد و در حوزه وسيع تشيع و دلباختگان اهل بيت، كوچك و بزرگ و عالم و عامي، همواره با «فرهنگ عاشورا» زيسته، رشد كرده و براي آن جان باخته اند، تا آنجا كه در آغاز تولد، كام نوزاد را باتربت سيد الشهدا «ع » و آب فرات بر مي دارند و هنگام خاكسپاري، تربت كربلا همراه مرده مي گذارند و در فاصله ولادت تا مرگ هم به حسين بن علي «ع » عشق مي ورزند و براي شهادتش اشك مي ريزند و اين مهر مقدس، با شير وارد جان مي شود و با جان به در مي رود.