1. عن أبي عبدالله عليه السلام قال: حدثني أبي، جدي، عن آبائه عليهم السلام أن أميرالمؤمنين عليه السلام... قال: كل يوم القيامة باكية. و كل يوم القيامة ساهرة إلا عين من اختصه الله بكرامته و بكي علي ما ينهتك من الحسين و آل محمد صلي الله عليه و آله. شيعتنا بمنزلة النحل لو يعلم الناس ما في أجوافها لآكلوها.» [1] .

امام صادق عليه السلام به واسطه ي پدر و نياكانش از اميرمؤمنان عليه السلام نقل مي كند كه گفت: «... در روز رستاخيز، هر چشمي گريان و هر ديده اي بي خواب و پريشان خواهد بود، مگر چشم كسي كه خدا او را مخصوص، به كرامت خود، ساخته باشد و بر شكسته شدن حريم حسين و آل محمد صلي الله عليه و آله، گريسته باشد. پيروان ما به زنبور عسل مي مانند كه اگر مردم مي دانستند چه در دل آن ها است، البته آن ها را مي خوردند.»

2. عن محمد بن مسلم، عن أبي جعفر عليه السلام قال: كان عن بن الحسين عليه السلام يقول:


أيما مؤمن دمعت عيناه لقتل الحسين عليه السلام حتي تسيل علي خده بوأه الله تعالي بها في الجنة غرفا يسكنها أحقابا. أيما مؤمن دمعت عيناه حتي تسيل علي خذه فيما مسنا في الاذي من عدونا في الدنيا بوأه الله في الجنة مبوأ صدق. و أيما مؤمن مسه أذي فينا فدمعت عيناه حتي تسيل علي خده من مضاضة ما أوذي فينا صرف الله عن وجهه الأذي ؤ آمنه القيامة من سخطه و النار. [2] .

محمد بن مسلم از امام محمد عليه السلام نقل مي كند كه آن حضرت گفت: «امام سجاد عليه السلام هميشه مي گفت: هر مؤمني كه چشمانش به خاطر كشته شدن حسين عليه السلام به اشك نشيند و سرشگش به صورتش جاري گردد، خداوند متعال براي او در بهشت، غرفه هايي آماده سازد كه ساليان سال در آن ها سكونت گزيند، و هر مؤمني كه چشمانش از آزاري كه به ما در اين دنيا از دشمنان رسيده، به اشك نشيند و سرشگش به رخش جاري گردد، خدا او را در بهشت، در مقام صدق (جايگاه امن و راستش) جاي دهد، و هر مؤمني كه در راه ما، آزاري به او رسد و چشمانش را ناراحتي به اشك نشيند تا سرشگش بر رخش روان گردد، به خاطر آزاري كه در راه ما ديده است، خداوند در روز رستاخيز، آزار و اذيت را از او برطرف سازد و از خشم خويش و از آتش دورخ، در امان دارد.