1. عن أبي عبدالله عليه السلام قال: إن اسماعيل الذي قال الله عزوجل في كتابه: (واذكر في الكتاب اسماعيل انه كان صادق الوعد و كان رسولا نبيا) [1] لم يكن اسماعيل بن ابراهيم، بل كان نبيا من الآنبياء بعثه الله عزوجل إلي قومه فأخذه فسلخوا فروة رأسه و وجهه، فأتاه ملك، فقال: إن الله جل جلاله بعثني اليك فمرني بما شئت، فقال: لي أسوة بما يصنع بالحسين عليه السلام. [2] .

از امام صادق عليه السلام نقل است كه گفت: «آن اسماعيل كه خداي عزيز و جليل در كتابش گويد: «در اين كتاب از اسماعيل ياد كن، كه او درست وعده و


فرستاده اي پيام آور بود.» اسماعيل، پسر ابراهيم، نبود؛ بلكه پيامبري از پيامبران بود كه خداي عزيز و جليل او را به سوي قومش فرستاد و آن ها را گرفتند و پوست سر و صورتش را كندند، آن گاه فرشته اي آمد و گفت: خداوند - جل جلاله - مرا به سوي تو فرستاده است؛ به هر چه خواهي فرمانم ده! پاسخ داد: مرا در آن چه با حسين عليه السلام مي شود، اسوه و شباهتي است.»

2. عن أبي بصير، عن أبي عبدالله عليه السلام إن اسماعيل كان رسولا نبيا، سلط عليه قومه، فقشروا جلدة وجهه و فروة رأسه فأتاه رسول من رب العالمين، فقال له: ربك يقرئك السلام و يقول: قد رأيت ما صنع بك و قد أمرني بطاعتك فمرني بما شئت، فقال، يكون لي بالحسين بن علي عليه السلام أسوة. [3] .

از ابوبصير نقل است كه امام صادق عليه السلام گفت: «اسماعيل، فرستاده اي پيام آور بود، ايلش به او چيره شدند و پوست سر و صورتش را كندند. آن گاه، فرستاده اي از سوي پرودگار جهانيان به نزدش آمد و گفت: پرودگارت تو را سلام مي رساند و مي گويد: «آن چه را كه با تو شد، من ديدم، و مرا فرمود كه در فرمان تو باشم، به هر چه خواهي، مرا بفرما. پاسخ داد: مرا اسوه حسين بن علي عليه السلام است.»