ثم برز من بعده ]نافع بن[ هلال ثم قتل.... [1] .

بعد از وهب عبدالله بن عمير كلبي، «نافع بن هلال - ابن حجاج - جملي» به ميدان تاخت در حالي كه چنين رجز مي خواند:

- با كماني كه نوك تيرهايش، علامت گذاري و شناخته شده است، تيراندازي كنم و نترسم كه ترس، جان كسي را سودي نبخشد.

و سيزده مرد از آن ها را كشت و سپس كشته شد.... [2] .

[1] شيخ صدوق، الأمالي، ص 225، در ادامه‏ي حديث.

[2] ناگفته نماند که در اين بخش نيز تصحيف‏ها و تحريف‏هايي وجود داشت که با مراجعه به متون مستند و متقدم، تصحيح گرديد. (تاريخ الطبري، ج 5، ص 412 - 413 و ص 441 - 442؛ رجال الطوسي، ص 106؛ بلاذري، انساب الاشراف، ص 197؛ شوشتري، محمدتقي، قاموس الرجال، ج 10، ص 337 - 340؛ سماوي، محمد، ابصارالعين، ص 147 - 150) در ميان شهداي کربلا، کسي به نام «هلال بن حجاج» نبوده است و نام صحيح اين شهيد (نافع به هلال» است که ماهرترين تيرانداز از ياران امام حسين عليه‏السلام بود و رجز فوق، همه جا به نام او نوشته شده است. و اما ابن‏حجاج، کنيه‏ي «عمروبن حجاج» بود که بر سر آب آوردن از فرات، با «نافع» زد و خوردي داشته است. لازم به يادآوري است که «نافع بن هلال» غير از «هلال بن نافع» است که نام وي نيز در تاريخ عاشورا زياد ديده مي‏شود با اين تفاوت مهم و متضاد که هلال در صف اشقيا بود و هرگز نبايد از شهداي کربلا خوانده شود متأسفانه اين اشتباه در مقاتل متأخر رخ داده است که در اينجا دقت بيشتري مي‏طلبد.