شهادت حبيب بن مظاهر
ثم برز من بعده حبيب بن مظاهر الأسدي و هو يقول:
أنا حبيب و أبي مظاهر
لنحن أزكي منكم و أطهر
ننصر خير الناس حين يذكر
فقتل منهم احدا و ثلاثين رجلا ثم قتل.... [1] .
پس از زهير بن قين، حبيب بن مظاهر اسدي به آوردگاه آمد و چنين رجز
خواند: من حبيبم، پدرم مظاهر است. ما از شما پاك تر و پاكيزه تريم. ما برترين مردم را - آن گاه كه ياد شود - ياري مي كنيم.
حبيب، پس از آن كه سي و يك مرد از آن ها را كشت، خود نيز كشته شد. [2] .
پاورقي
[1] همان، ص 224.
[2] دربارهي نام پدر حبيب، ميان مورخان و محدثان و مقتل نگاران اختلاف است. شعر بالا نيز در نسخههاي امالي شيخ صدوق، به صورتهاي مختلفي آمده است. برخي از آنها،، «مظاهر» و برخي «مظهر» و برخي ديگر «مطهر» ثبت کردهاند. البته واژهي «مطهر» در مصرع اول اين رجز، با عنايت به واژه «اطهر» در مصرع دوم، مناسب
بيشتري دارد ولي ممکن است که مفهوم اين کلمه، مراد باشد که در آن صورت، «مطهر» صفت پدر حبيب خواهد بود، نه اسم پدرش. (بدين معنا که «پدر من پاکيزه است» نه اينکه «اسم پدر من «مطهر» است»).
از رجز که بگذريم، قول دقيق و صحيح، همان قول مشهور و متداول است که نام پدر حبيب را «مظاهر»، ذکر ميکند. در کتابهاي رجالي شيعه نيز نيز نام پدر حبيب، به جز در کتاب «خلاصهي» علامهي حلي، همه جا «مظاهر» ثبت شده است. (شيخ طوسي، اختيار معرفة الرجال (رجال الکشي)، ص 78 - 79؛ همو، رجال الطوسي، ص 60 و 93 و 100؛ شوشتري، محمد تقي، قاموس الرجال، ج 3، ص 96 - 100) در تاريخ طبري نيز به روايت از مقتل ابيمخفف، مظاهر آمده است. (طبري، محمد بن جرير، تاريخ الطبري، ج 5، ص 352 و 355 و 420 - 422) افزون بر همهي اينها، کميت بن زيد اسدي (60 - 126 ق) که خود از قبيلهي حبيب و اسدي است در قصايد پرآوازهي خود (هاشميان) از حبيب نام برده و قديميترين شارح هاشميات، يعني ابورياش قيسي بصري (متوفاي 339 ق) در شرح آن نوشته است:
«منظور از «حبيب» حبيب بن مظاهر فقعسي است.» (ابورياش، احمد بن ابراهيم، شرح هاشميات الکميت، ص 165 - 166).