عن ابن عباس، قال: قال علي عليه السلام لرسول الله صلي الله عليه و آله: يا رسول الله انك لتحب عقيلا؟ قال: أي والله إني لاحبه حبين: حبا له و حبا لحب ابي طالب له و إن ولده لمقتول في محبة ولدك، فتدمع عليه عيون المؤمنين، و تصلي عليه الملائكة المقربون. ثم بكي رسول الله صلي الله عليه و آله حتي جرت دموعه علي صدره، ثم قال: إلي الله أشكوا ما تلقي عترتي من بعدي. [1] .

- از ابن عباس نقل است كه «علي عليه السلام به رسول خدا صلي الله عليه و آله گفت: يا رسول الله آيا شما عقيل را دوست داريد؟ گفت: آري به خدا به دو جهت، به او مهر مي ورزم؛ يكي به خاطر خودش و ديگري به خاطر محبتي كه ابوطالب به او داشت. فرزند او در راه دوستي فرزند تو كشته مي شود و چشم مؤمنان براي او مي گريند و فرشتگان مقرب بر او درد مي فرستند. سپس رسول خدا صلي الله عليه و آله چنان با شدت گريست كه اشكش بر سينه اش جاري گشت، سپس گفت: از آن چه پس از من برخاندانم خواهد رسيد، به خدا شكوه مي كنم.