اين حكمي است عام كه: كساني كه مظلوم كشته مي شوند، ولي ايشان را به سلطنت الهيه، در قتل قاتل او تسلطي مي باشد، و او از جانب خدا منصور مي باشد، اگر در اين نشئه قصاص كرد و حق خود را بازيافت نمود كه هيچ و الا البته در ايام رجعت حق او گرفته خواهد شد.

چنانچه از ابي ابراهيم موسي بن جعفر عليهماالسلام روايت شده كه فرمودند:

«لترجعن نفوس ذهبت و ليقتصن يوم يقوم»؛

هر آينه البته آن نفس هايي كه از بين رفته و تلف شده اند در روزي باز خواهند گشت و هر آينه البته قصاص خواهند نمود كه كسي كه او را عذاب كرده اند به همان عذاب، ظالمش را قصاص مي كنند.

و كسي كه به غيظ آورده باشد به غيظ آوردن قصاص شده و اگر كسي را كشته، به كشتن قصاص مي كند و اعداي ايشان را برمي گردانند تا خون خود را از ايشان بگيرند.

بعد از آن كه قصاص كردند و حق خود را گرفتند، سي ماه زندگي مي كند، پس همگي در يك شب مي ميرند در حالتي كه خون خود را گرفته و نفوس ايشان شفا يافته باشد و اعداي ايشان مصير به عذاب آتش باشد. بعد از اين، در موقف حساب در برابر خداوند عالم


حقوق خود را از ايشان مي گيرند. [1] .