قطب راوندي از منهال بن عمرو روايت مي كند كه گويد:

به خدا قسم! در دمشق سر مبارك سيدالشهداء عليه السلام را ديدم كه بر نيزه زده بودند و در پيش او كسي سوره ي كهف را مي خواند، چون به اين آيه رسيد كه: (أم حسبت أن أصحاب الكهف و الرقيم كانوا من آياتنا عجبا) [1] سر مقدس به قدرت خدا به زبان آمده و به زبان فصيح مي گفت:

«أعجب من أصحاب الكهف قتلي و حملي»؛

كشتن من و سر مرا بر نيزه زدن، از قصه ي اصحاب كهف و رقيم عجيب تر است. [2] .