و به روايت شيخ فخرالدين رحمه الله:

هنگامي كه نزديك «تكريت» رسيدند، به والي آن بلد اعلام كردند كه از ايشان


استقبال نمايند، زيرا كه سر مقدس حسين عليه السلام و اسيران او، به همراه آنها مي باشند.

وقتي اين خبر به اين قوم بد سير رسيد، علم ها بر پا كردند و به استقبال ايشان بيرون رفتند. چون آن سر مقدس را وارد كردند، نصارا پرسيدند: اين سر از كيست؟ آيا اين سر فرزند دختر پيغمبر شماست؟

گفتند: بلي.

وقتي نصارا اين را شنيدند، متعجب شدند و اين امر به نظر ايشان بسيار عظيم آمد، آنان بر بالاي بام كليساهاي خود رفتند و از جهت تعظيم پروردگار عالميان شروع به زدن ناقوس ها نمودند و گفتند: خداوندا! ما از افعال اين گروه ظالم بيزاريم. [1] .