اگر مي خواهي مرتبه اش را بداني و متوجه حقش باشي، مستمع باش! تا اشاره اي به آن شود، گرچه شناختن مرتبه ي ايشان از براي امثال ما، ممكن نيست.

بدان كه به مقتضاي حديث:

«ان الذي ظهر للملائكة المقربين من معرفة آل محمد عليهماالسلام قليل من كثير لا يحصي»؛ [1] .

كه مضمونش اين است كه: آنچه از براي ملائكه ي مقربين از معرفت اهل بيت رسالت عليهم السلام ظاهر شد، قليلي از كثيري است كه نمي توان احصا نمود.

و طريق معرفت ايشان با اين عقول ضعيفه مسدود و سمند سريع السير ادراك عقل و و هم را در بيداري كثيرالفضاي معرفت كمالات ايشان، از سير قليل نيز ممنوع و مسدود مي دارد؛

زيرا كه هرگاه متوطنان حظاير قدس و مقربان بارگاه آن سرا، با آن مقامات عاليه و عدم انغماس در كدورات جسمانيه و شهوات حيوانيه و با رفع كثيري از حجب، از معارف ايشان حاصل نيايد، الا قليل از كثير لا يحصي.

پس عقول ديگران را كجا دسترسي بود؟ و ادراك قاصران را كجا مجال؟



آنجا كه عقاب پر بريزد

از پشه ي لاغري چه خيزد



كليني رحمه الله با سند معتبر از سدير صيرفي روايت مي كند كه حضرت صادق عليه السلام به


او فرمودند: آيا قرآن خوانده اي؟

گفت: بلي.

فرمود:

آيا اين آيه از كتاب الله را ديده اي كه: (قال الذي عنده علم من الكتاب أنا آتيك به قبل أن يرتد اليك طرفك)؟ [2] .

سليمان تخت بلقيس را طلب كرد، يكي گفت: در فلان مقدار از زمان مي آورم، و ديگري گفت: در فلان مقدار.

حق تعالي مي فرمايد: آن كه در نزد او علمي از كتاب بود، گفت: من آن را قبل از رد بصر - يعني پيش از يك چشم بهم زدن - مي آورم.

سدير مي گويد: عرض كردم: فداي تو شوم، آيه را خوانده ام.

حضرت فرمود: آيا آن مرد را شناخته اي؟ و مي داني چقدر از علم كتاب در نزد او بود؟

گفتم: خبر ده مرا به آن كه، چقدر از علم كتاب را داشت.

آن حضرت فرمود:

«قدر قطرة من الماء في البحر الأخضر...»؛

به اندازه قطره اي از آب درياي اخضر، پس اين علم چقدر است؟

عرض كردم: اين علم چقدر كم است؟

حضرت فرمود:

چه بسيار است اين كه خدا او را نسبت به علم داد.

اي سدير! آيا در آنچه خوانده اي از كتاب خدا، يافته اي كه مي فرمايد:

(قل كفي بالله شهيدا بيني و بينكم و من عنده علم الكتاب). [3] .

مي گويد: گفتم: آن را خوانده ام، فداي تو شوم!

فرمود:

كسي كه جميع علم كتاب در نزد اوست، عالم تر است، يا آن كه


بعضي از آن را مي داند؟

گفتم: بلكه آن كه جميع علم نزد اوست.

حضرت با دست خود اشاره به سينه ي مباركش كرد و فرمود:

«[علم الكتاب] والله! كله عندنا، علم الكتاب [والله! كله عندنا]»؛

به خدا قسم! جميع علم كتاب در نزد ماست. [4] .

آري، آنان در هر صفتي از صفات كمال كه ملاحظه مي كني، چنين مي باشند:

در شجاعت چنان بود كه در يك حمله با لب تشنه و خاطر شكسته، پيش از چهارصد نفر را كشت و در زمان قليل، دو هزار الا پنجاه نفر را كشت. [5] .