اگر چه به سليمان عليه السلام مملكت داد و پادشاهي نمود؛ و لكن حسين عليه السلام چنان پادشاهي خواهد نمود كه ملك سليمان عليه السلام در جنبش مانند قطره اي در جنب دريا خواهد بود.

مفضل بن عمر گويد: حضرت صادق عليه السلام فرمود:

«كأني والله! بالملائكة قد زاحموا المؤمنين علي قبر الحسين عليه السلام»؛

به خدا قسم! گويا مي بينم ملائكه را كه بر قبر حسين عليه السلام ازدحام كردند به نحوي كه مزاحم مؤمنين و زيارت كنندگان او شده اند.

گفتم: آيا ملائكه ديده مي شوند و به نظر درمي آيند؟

فرمود:

هيهات! هيهات! به خدا قسم! به جهت مؤمنين ظاهر مي شوند، حتي آن كه مؤمنين روهاي آنان را با دست خود مسح مي نمايند و خدا به زوار حسين عليه السلام در صبح و شام، طعام بهشتي فرود مي آورد و ملائكه خدام آنان مي باشند، و آنان، كنار قبر امام حسين عليه السلام حاجتي از حوائج دنيا و آخرت را نمي خواهند، مگر آن كه خداوند عطا مي نمايد.

مفضل گفت: «والله! هذه لكرامة»؛ به خدا قسم! اين كرامت است.

فرمود: اي مفضل! آيا زيادتر بگويم؟

عرض كردم: بلي، اي سيد من!


فرمود:

گويا مي بينم كه سريري از نور گذاشته و بر آن كه قبه اي از ياقوت سرخ زده اند كه مكلل به جواهر است.

«و كأني بالحسين عليه السلام جالسا علي ذلك السرير و حوله تسعون ألف قبة خضراء»؛

و گويا حسين عليه السلام را مي بينم كه بر آن كرسي كرامت نشسته و در مورد او نود هزار قبه ي سبز زده اند.

و گويا مؤمنان را مي بينم كه او را زيارت مي كنند و بر او سلام مي نمايند. خداوند جليل به آنان مي فرمايد:

شما در دنيا بسيار اذيت كشيديد و ذليل شديد. امروز، روزي است كه حاجتي از حوائج دنيا و آخرت را از من نمي خواهيد، مگر آن كه به شما مي دهم.

پس همه ي اكل و شرب ايشان از بهشت مي باشد [و اين - به خدا قسم! - كرامت است] [1] پايان حديث.