و اگرچه نوح عليه السلام را اولوالعزم و مستجاب الدعوه گردانيد كه شاكر و صابر بود؛ لكن آخر از جفاي قوم خود دلتنگ شد و آنان را نفرين كرد و همه را هلاك نمود. ولي سيدالشهدا عليه السلام با اين كه جفايي بر او شد كه به احدي نشد، صبر نمود و قوم را با نفرين هلاك نكرد، بلكه دعوت خود را به جهت عصيان امت ذخيره كرد.