باري، بعد از اين حمله - چنانچه در بعضي از كتب مذكور است - [امام حسين عليه السلام] به خيمه برگشت و به نزد عيال و اطفال خود آمد، گريه ي دخترش را شنيد، به او خطاب كرد:

اي سكينه! گريه مكن كه من تاب گريه ي تو را ندارم، بعد از اين بسيار خواهي گريست.


بار ديگر زنان، دختران و خواهرانش دورش را گرفتند، و از هر طرف بر غريبي و بي كسي او مي گريستند. [1] .